De raket is al decennialang oppermachtig in oorlogstijd.

De uitvinding van de raket

De grootste uitvindingen – Noord-Korea dreigde in augustus 2017 raketten af te vuren op het Amerikaanse eiland Guam. Raketten zijn sinds de Tweede Wereldoorlog uitgegroeid tot één van de meest gebruikte en effectieve wapens.

De raket werd, net als het buskruit, uitgevonden in China. Grote vuurpijlen, die als raket dienden, werden al in de tiende eeuw na Christus als wapen gebruikt. Toch werden raketten nooit op grote schaal toegepast, ook niet toen het buskruit zijn weg vond naar Europa. De stuw- en brandstof van deze raketten, meestal gewoon buskruit, had te weinig kracht om echt effectief te zijn.

Vloeibare brandstof

Toch staat de vuurpijl waarschijnlijk wel aan de basis van het raketprincipe. Alleen de brandstof moest anders. In 1903 kwam de Russische geleerde Konstantin Tsiolkovski op het idee om raketten te voorzien van vloeibare stuwstoffen. De Amerikaanse natuurkundige Robert H. Goddard was in 1926 de eerste die succesvol een raket op vloeibare brandstof lanceerde. In de periode tussen 1903 en 1926 werd vooral veel werk verzet in de wiskundige theorieën achter de rakettechnologie. In 1923 publiceerde de Duitse geleerde Hermann Oberth een boek met wiskundige principes die tot op de dag van vandaag gebruikt worden bij het ontwikkelen van raketten.

Duitsland liep voorop

In de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw werden er op allerlei plaatsen in de wereld proeven met raketten gedaan. Maar nergens zo intensief als in Duitsland. In dat land genoot de rakettechnologie namelijk de warme belangstelling van het leger. Voor Duitsland was het in het Verdrag van Versailles verboden om kanonnen boven een bepaalde grootte en kaliber te maken. Het Duitse leger zocht naar mogelijkheden om dit verbod te omzeilen. In de jaren ’30 maakte het Duitse raketteam onder leiding van Wernher von Braun grote vorderingen in de techniek van het lanceren en stabiliseren van raketten.

V2-raket

Tijdens de Tweede Wereldoorlog slaagden de Duitsers er in de raket tot een echt wapen te maken: Ze ontwikkelden de V2-raket. In september 1944 werden de V2’s voor het eerst ingezet. In de laatste maanden van de oorlog werden er tussen de 3000 en 4000 V2’s afgevuurd. In totaal zijn er door dwangarbeiders ongeveer 10.000 gebouwd. Veel daarvan vielen na de nederlaag van Duitsland in handen van de Amerikanen en de Sovjets. Beide landen namen Duitse raketgeleerden mee naar hun eigen land.

Saturnus V

De Amerikanen kregen de hoofdprijs: Wernher von Braun. In de jaren daarna speelde hij een zeer belangrijke rol bij de ontwikkeling van de ruimtevaart. In 1960 kregen Von Braun en zijn collega's de opdracht om een raket te ontwikkelen voor de ruimtevaart. Zijn hoogtepunt beleefde Von Braun in de jaren zestig, toen de Saturnus V, ook een afgeleide van de V2, werd ontwikkeld. In 1967 was het zover: de eerste Saturnus V werd de lucht ingeschoten. Het is de krachtigste en zwaarste raket die ooit is gebouwd. De Saturnus V vervoerde de Amerikaan Neil Armstrong in 1969 succesvol naar de maan. Vier jaar later zorgde deze raket ervoor dat het Amerikaanse skylab ruimtestation in een baan om de aarde werd gebracht.

Latere raketten

Verschillende latere ontwerpen, waaronder de Saturnus raket, maar ook de Scud-raketten die Saddam Hoessein gebruikte om Israël te beschieten tijdens de eerste Golfoorlog in 1991, waren op de V2 gebaseerd. Na de oorlog nam de rakettechnologie een nog hogere vlucht. Vliegtuigen, schepen en helikopters werden met raketten uitgerust. Ook bedacht men dat raketten uitermate geschikt waren om kernkoppen te kunnen vervoeren. De kernwapenwedloop was begonnen. De raket werd nu ook een strategisch wapen, gebruikt ter afschrikking. In silo’s op het land, in vliegtuigen in de lucht, en in onderzeeërs in de oceanen stationeerden zowel de Sovjets als de Amerikanen duizenden kernraketten. In de koude oorlog werden ze nooit gebruikt, maar dat maakte ze niet minder effectief.

Ruimteraketten

Inde Sovjet-Unie werd in 1975 de Venera 9 ruimteseconde. Deze werd in 1975 in de Sovjet-Unie gelanceerd. Het voertuig woog 4,9 ton en moest de planeet Venus onderzoeken. In Frans-Guyana werd vier jaar later de eerste Ariane raket de lucht in gebracht. Het was de eerste raket van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA.