Eerste ophanging in Toronto

“Maar, hoewel je misdaad groot is, overstijgt deze niet de genade van God. Ik raad je daarom aan deze laatste dagen van je kwaadaardige leven te vullen met gebeden en boetedoening, opdat je in het naleven zal kunnen genieten van Zijn verlossing”, aldus de Britse rechter tegen de man die hij zojuist ter dood veroordeeld had. In 1800 was John Sullivan de eerste ‘zware misdadiger’ die in Toronto werd opgehangen, en deze primeur verliep allesbehalve soepel.

Aan het begin van de 19e eeuw behoorde de Canadese miljoenenstad Toronto nog tot het Britse rijk en telde het slechts enkele honderden inwoners. Desalniettemin hadden haar bestuurders al grootse plannen voor de aanleg van een indrukwekkend nieuw stadscentrum, met onder meer een nieuwe kerk, een prachtig gerechtsgebouw en een groot marktplein. Het eerste bouwproject dat daadwerkelijk voltooid werd was echter de gevangenis, een klein houten gebouwtje dat ruimte bood aan maar liefst drie gevangenen.

Toronto Jail

In 1800, slechts enkele jaren na de voltooiing van de ‘Toronto Jail’, bereikte de gevangenis voor het eerst haar maximumcapaciteit. Onder de drie opgesloten gevangenen was John Small, een ambtenaar die verdacht werd van moord omdat hij zijn baas - procureur-generaal John White - bij een duel om het leven had gebracht. De tweede gelukkige eigenaar van een cel in de Toronto Jail was ene meneer McKnight, veroordeeld wegens een aantal gewapende overvallen. Geen van deze beruchte misdadigers zou echter de eerste opgehangene van Toronto worden. Deze dubieuze eer viel namelijk ten dele aan John Sullivan, een dronkenlap die zich schuldig had gemaakt aan een relatief onschuldige misdaad.

Sullivan ter dood veroordeeld

De loopbaan van de ongeletterde Sullivan als ‘crimineel meesterbrein’ begon allemaal toen hij op een avond de kroeg in dook met Michael Flannery, die bekend stond om zijn voorliefde voor het citeren van Latijnse spreekwoorden. Beide heren dronken aardig wat whisky en de wijsheden van ‘Latin Mike’ vlogen rijkelijk over tafel, totdat plots het geld op was. Flannery vond echter dat hij nog niet genoeg van zijn wijsheid had gedeeld en dus besloot de dronkenlap een list uit te halen. Hij vervalste een biljet ter waarde van drie shilling – nog geen euro – en stuurde Sullivan naar de bar om nog een rondje te halen. Daar werd de fraude echter al snel doorzien, waarop Latin Mike het op een rennen zette en wist te ontsnappen. Sullivan was echter niet zo gelukkig en werd opgepakt, voor de rechter gezet en wegens fraude ter dood veroordeeld.

Sullivan opgehangen

'Ophanging' door Pisanello, ca 1437

Het was de eerste keer dat er in Toronto iemand opgehangen zou worden, en dus had men bij de uitvoer van de straf last van enige kinderziektes. Het stadsbestuur had er weliswaar geen moeite mee om iemand wegens één euro ter dood te veroordelen, maar het bleek wel een probleem om iemand te vinden die de straf wilde uitvoeren. In alle paniek keerde men zich uiteindelijk tot een van de twee andere gevangenen in de Toronto Jail: McKnight. In een krankzinnige overeenkomst werd vastgelegd dat deze bankovervaller gratie en een loon van 100 dollar zou krijgen als hij een einde zou maken aan het leven van ‘meesterfraudeur’ Henry Sullivan.

Kinderziektes bij de doodstraf in Toronto

Dit laatste bleek echter nog lastiger gezegd dan gedaan, want schijnbaar is het nog aardig lastig om iemand op te hangen. De eerste poging van McKnight mislukte omdat het touw niet goed vastzat en Sullivan simpelweg uit de strop viel. Toen de bankovervaller er ook de tweede en derde keer niet in slaagde om hem om het leven te brengen, werd zelfs Sullivan ongeduldig. Volgens enkele toeschouwers sprak hij voor de vierde poging tegen zijn onervaren beul: ‘McKnight, ik hoop in vredesnaam dat je dit keer het touw wel goed vastgebonden hebt’. Het waren Sullivan’s laatste woorden, want ditmaal wist McKnight het karwei wel af te maken.