Zo kreeg Napoleon de macht in Frankrijk

Op 9 november 1799 werd er in Frankrijk een coup gepleegd die generaal Napoleon Bonaparte aan de macht bracht. Deze coup wordt doorgaans beschouwd als het einde van de Franse Revolutie en het begin van het Napoleontische tijdperk. De staatsgreep zou bekend komen te staan als de coup van 18 Brumaire, omdat dit de datum in de Franse Revolutionaire Kalender was waarop de coup gepleegd werd. 

Het Directoire

Tijdens de Franse Revolutie, die in 1789 begon, was in 1795 in Frankrijk het Directoire aan de macht gekomen. Dit was een gekozen vijfkoppig bestuur dat het land regeerde. Twee van de leden van het Directoire waren afkomstig uit de radicale groepering van de Jakobijnen. Deze radicalen waren in de jaren voor het Directoire verantwoordelijk voor het zogeheten Schrikbewind, waarin veel tegenstanders van de Franse Revolutie waren vermoord. 

Staatsgreep door populaire generaal

In 1799 was er onrust in Frankrijk ontstaan, omdat de Tweede Coalitieoorlog erg slecht verliep voor de Fransen. De niet-Jakobijnse leden van het Directoire waren bang dat de Jakobijnen deze onrust aan zouden grijpen om weer aan de macht te komen. Eén van de vijf leden, Emmanuel Jospeh Sieyès, plande, om dit te voorkomen, een staatsgreep. Sieyès was echter op zoek naar een militaire leider die deze coup zou ondersteunen. Hiervoor benaderde hij de enorm populaire generaal Napoleon Bonaparte. Samen verspreidden zei het gerucht dat de Jakobijnen een staatsgreep aan het voorbereiden waren om hen in diskrediet te brengen. Door deze verdachtmaking moesten de drie niet-Jakobijnse leden van het Directoire uiteindelijk af treden. Napoleon nam de andere twee overgebleven leden van het Directoire gevangen en had zo vrij spel om de macht te grijpen.

Niet de Jakobijnen, maar aanhangers van Napoleon

De volgende dag werd het veel leden van de Franse regering duidelijk dat het Napoleon en zijn aanhangers waren die een staatsgreep aan het plegen waren en dus niet de Jakobijnen. Met militair machtsvertoon werden de Franse afgevaardigden van de regering gedwongen om Napoleon als eerste consul van het land aan te stellen, bijgestaan door zijn handlangers Sieyès en Murat. Hiermee werd het Directoire officieel ontbonden en het Consulaat ingesteld. In de periode die hierop volgde, wist de bij het volk populaire Napoleon zowel zijn handlangers als tegenstanders uit te schakelen en alle macht naar zich toe te trekken. Napoleons positie als alleenheerser werd in 1804 bevestigd, toen Napoleon zich als keizer van Frankrijk kroonde.