De Antwerpse Diamantroof: Diamantroof van de eeuw

In juni 2019 is in België een Fransman tot vijf jaar cel veroordeeld voor zijn rol bij een diamantroof op de luchthaven van Brussel in 2013. Tien jaar eerder vond er in België een andere diamantroof plaats, een die de boeken in zou gaan als een van de grootste diamantroven uit de geschiedenis.

De roof

‘De diamantroof van de eeuw’, zo wordt wat er op 16 februari 2003 in Antwerpen gebeurde ook wel beschreven. Meer dan 100 miljoen dollar aan diamanten en andere waardevolle spullen werd er uit de ondergrondse kluis van het Antwerpse Diamond Centre gestolen, zonder dat het iemand opviel. De roof werd namelijk de volgende dag pas ontdekt. De kluis was een van de meest zwaar beveiligde kluizen ter wereld, met wel 10 verschillende veiligheidsmaatregelen. Toch was het de dieven gelukt om onopgemerkt te ontsnappen met een enorme buit. Er lagen zelfs nog waardevolle spullen op de grond van de kluis, omdat de dieven gewoon niet meer konden meenemen. Hoe hadden ze dit voor elkaar gekregen?

Nortarbartolo’s School of Turin

De overval werd gepleegd door een Italiaanse bende genaamd de ‘School of Turin’, onder leiding van de dief Leonardo Notarbartolo. Tien jaar later is het nog steeds niet helemaal duidelijk hoe de bende de overval precies voor elkaar heeft gekregen. Notarbartolo heeft in een interview aan Wired uitgebreid zijn verhaal gedaan, of alles hierin geloofd moet worden is echter te betwijfelen.

Wat wel zeker is, is dat de dieven een paar ingenieuze foefjes hebben gebruikt om de tien lagen beveiliging te doorbreken. Nortarbartolo woonde in een appartement in hetzelfde gebouw als het Diamont Centre. Ook huurde hij een box in de grote kluis om zijn eigen ‘winsten’ te bewaren. Waar anders waren ze zo veilig? Dit gaf hem echter wel toegang tot het gebouw en tot de kluis, iets wat de dieven een enorm voordeel opleverde. Een overval ’s nachts betekende echter dat alle veiligheidssystemen geactiveerd waren, toegang tot het gebouw zou dus niet genoeg zijn.

De inbraak

Hoe de dieven het precies voor elkaar hebben gekregen is nooit helemaal duidelijk geworden, al heeft Notarbartolo aan Wired zijn versie van de beruchte inbraak verteld. De avond voor sluitingstijd zou hij de kluis hebben bezocht. Omdat hij er zelf een box had en deze vaak bezocht, vond bewaking dit niet raar. In de kluis gebruikte de dief haarspray om de hitte- en bewegingssensor uit te schakelen, om daarna de kluis weer te verlaten. Die nacht kwam Notarbartolo terug met zijn team.

Door een eerder geplaatst geheime camera zouden de dieven de juiste cijfers van het combinatieslot weten, de sleutel van de kluis lag gewoon in een kamer in de buurt van de kluis. Voor de boxen hadden de dieven zelf een soort handboor gemaakt, waarmee een box in drie minuten kon worden geopend. Notarbartolo vertelt in detail over de hele inbraak, inclusief hoe de diamanthandelaar die hem zou hebben ingehuurd en een hele nep-kluis zou hebben opgezet om in te oefenen. Het is echter nooit aangetoond dat Notarbartolo in opdracht van iemand werkte.

Gepakt vanwege een broodje

Niemand had de dieven gezien, geen enkel alarm was afgegaan en ze waren het Diamont Centre succesvol ontsnapt. Toch konden de dieven niet lang van hun vrije tijd genieten. Dat ze uiteindelijk gepakt werden, was te danken aan een van de dieven: Pietro Tavano, ook wel Speedy genoemd. Terwijl de rest van de bende met de diamanten richting Italië ontsnapte, was het aan Notarbartolo en Speedy om een afvalzak met bewijs te verbranden. Speedy raakte echter in paniek en gooide al het bewijs het bos in. Speedy en Notarbartolo wisten het meeste op te ruimen en te verbranden. De rest zou niemand vinden, zo dachten de dieven.

 De plek waar ze het bewijs hadden gedumpt en verbrand was echter privéterrein. De eigenaar maakte een melding bij de politie van het afval dat hij had gevonden. Naast slierten videoband en kleine diamantjes vond de politie nog iets: een half opgegeten broodje. Dit broodje bevatte Notarbartolo’s DNA, en hij werd opgepakt. Ook werd het DNA van een andere dief in de kluis gevonden. Uiteindelijk belandden de meeste dieven die betrokken waren bij de overval achter de tralies, de buit is echter nooit gevonden. Notarbartolo heeft altijd ontkend de roof te hebben georganiseerd, hij houdt vol dat hij was ingehuurd door een diamanthandelaar om de klus te klaren. Ook zouden hij en zijn team ‘maar’ 20 miljoen dollar aan waardevolle spullen hebben gestolen.

Andere opmerkelijke overvallen uit de geschiedenis

De diamantroof van Antwerpen is niet alleen zo beroemd vanwege de waarde van de spullen die zijn gestolen, bij de ‘Schipholroof’ van 2015 werd een bedrag van 118 miljoen dollar buitgemaakt. De Antwerpse roof is ook beroemd vanwege het feit dat het een kluis betrof waarvan men dacht dat hij niet te kraken was, en dat de hele roof niet gedetecteerd werd. Het was een overval zonder geweld, iets wat niet geldt voor de Schipholroof of de roof op het vliegveld van Brussel in 2013. Hierbij een vijftal andere diefstallen waarbij men (vrijwel) niks in de gaten had:

2002 – Het Museon, Den Haag

Het Museon in Den Haag had een expositie over diamanten, wat betekende dat het museum meerdere waardevolle diamanten tentoongesteld had. Op maandagen is het museum dicht, en toen medewerkers dinsdag binnenkwamen bleken zes van de vitrines leeg. Het museum had 24-uurs bewaking van zowel beveiligers als camera’s, de vitrines had versterkt glas en er bevonden zich bewegingssensoren in de ruimtes. Toch was het enige spoor van inbraak één gebroken ruit. En natuurlijk de lege vitrines… De buit en de dader (of daders?) zijn nooit teruggevonden.

1985 – Nationaal Museum voor Antropologie, Mexico-stad

Op kerstavond 1985 maakten dieven ongezien 125 kostbare voorwerpen uit het Mexicaanse Nationaal Museum voor Antropologie buit. De bewakers hadden die avond ook kerst gevierd en waren naar zeggen dronken of lagen ergens te slapen. De dieven sprongen over het hek en kropen door een ventilatiepijp. De diefstal was groot nieuws in Mexico, de gestolen spullen waren cultureel erfgoed, met onder andere beeldjes van de Maya’s en Azteken onder de gestolen spullen. Jaren bleef de diefstal een mysterie, totdat in juni 1989 het grootste deel van de buit werd teruggevonden. De daders bleken geen meesterdieven maar twee studenten.

1971 – Lloys Bank, Londen

Deze overval staat ook wel bekend als de ‘Baker Street Robbery’, omdat de bank zich op Baker Street bevond. De dieven hadden vanuit een nabije winkel een tunnel gegraven naar de kluis van de bank. Hoewel de dieven niet onopgemerkt te werk gingen, werden ze toch niet gelijk gepakt. De dieven gebruikten walkietalkies om met elkaar te praten, een radioamateur hoorde echter alles wat werd gezegd. Hij meldde dit aan de politie, die hem eerst niet geloofde maar uiteindelijk toch agenten langs alle banken in de buurt stuurde. Het mocht echter niet meer baten, de dieven waren ontsnapt met een buit ter waarde van 30 miljoen hedendaagse Engelse ponden.

Op de muur van de kluis schreven de overvallers de woorden “Let's see how Sherlock Holmes solves this one” (Laten we eens kijken hij Sherlock Holmes deze oplost). Sherlock Holmes loste uiteindelijk niks op, maar de politie van Londen wel. Vier dieven werden uiteindelijk gearresteerd en veroordeeld, al bestond volgens de politie wel de mogelijkheid dat er meer mensen bij betrokken waren. Dit leidde onder andere tot het verhaal dat tussen de gestolen items ook compromitterende foto’s van een lid van het Engelse koninklijk huis zaten. Er is zelfs een film (The Bank Job) gemaakt gebaseerd op de overval, waarbij MI6 verantwoordelijk was voor de overval om zo het koningshuis te beschermen.        

1968 – Nihon Shintaku Ginko bank, Tokyo

Bij deze overval ging de dief niet ongezien te werk, maar wel vermomd. Een Japanse bank had enkele dagen eerder een dreigbrief over een bomaanslag ontvangen, toen op 10 december 1968 een geldwagen van de bank werd aangehouden door een agent op een motor. De agent vertelde de werknemers dat er een bom was ontploft in het huis van de directeur van de bank en dat er mogelijk ook explosieven in de wagen verstopt zaten. Toen de agent onder de wagen kroop om deze te ‘inspecteren’, kwam er opeens rook en vuur onder de wagen vandaan. De agent schreeuwde dat de wagen zou ontploffen en de medewerkers vluchtten.  Hierop sprong de ‘agent’ in de wagen en reed weg met een buit van 300 miljoen yen. Er bleek nooit een explosie te hebben plaatsgevonden bij het huis van de directeur en de rook was afkomstig van een rookbom die onder de wagen geplaatst was. Zowel de dief als de buit zijn nooit gevonden.

1911 – Het Louvre, Parijs

Toen een Franse schilder in augustus 1911 het Louvre betrad om daar de Mona Lisa te schetsen deed een verontrustende ontdekking, het schilderij was verdwenen! Nadat het museum inderdaad had vastgesteld dat het doek was gestolen werd een groot onderzoek ingesteld. Na twee jaar werd het schilderij gevonden toen de dief het probeerde te verkopen. Een Italiaanse ex-medewerker van het Louvre had simpelweg gewacht tot het museum sloot voor de nacht, om vervolgens het doek te verwijderen en het mee naar buiten te smokkelen. Het is waarschijnlijk deze diefstal die de Mona Lisa zo beroemd heeft gemaakt.

Bronnen:

• Wired.com: The untold story of the world's biggest diamond heist
• Nu.nl: Vijf jaar cel voor medeplegen diamantroof op luchthaven Brussel
• Allthatsintersting.com: Antwerp Diamont Heist: $100 Million Gone And Never Recovered
• Theknowledgenexus.wordpress.com: The School of Turin – History’s greatest diamond thieves
• People.howstuffworks.com: 10 Largest Diamond Heists
• Washingtonpost.com: Robbery, Recovery and Relief
• Theunredacted.com: Vault of Secrets: The Baker Street Robbery
• News.com.au: Japan heist remains unsolved, 44 years on
• Edition.cnn.com: Mona Lisa: The theft that created a legend

Afbeelding: 

• Het Antwerpse diamantcentrum, Thorsten1997 [Public domain], via Wikimedia Commons