Muiterij op de Bounty
Tonga 1789 - Op 28 april 1789 breekt er een muiterij uit op het Britse schip de Bounty. De bemanning heeft net zes maanden doorgebracht op Tahiti, en weigert nu terug te keren naar het harde zeeleven. Ze zetten kapitein Bligh overboord en varen terug naar het tropische eiland, in de hoop uit de handen te blijven van de Britse vloot.
Op 23 december 1787 vertrok het Britse schip de ‘HMS Bounty’ naar het eiland Tahiti om daar broodvruchtplanten op te halen. Uiteindelijk arriveerde het schip in oktober 1788 op het eiland, waarna kapitein Bligh besloot hier te overwinteren. Pas op 4 april 1789, bijna een half jaar na de aankomst op Tahiti, begon de Bounty aan haar terugreis. Al snel na het vertrek ging het echter mis. De matrozen waren gewend geraakt aan het makkelijke leventje op Tahiti, en hadden geen trek meer in het zware zeeleven, dat regelmatig gepaard ging met zware lijfstraffen van kapitein Bligh.
HMS Pandora
Op 28 april 1789 brak er, onder leiding van Fletcher Christian, muiterij uit op de Bounty. Kapitein Bligh werd in zijn avondkleding uit zijn kajuit gehaald en van boord gezet. Achttien bemanningsleden voegden zich bij hem in de roeiboot, terwijl achttien muiters, vier loyalisten en twee neutralen achterbleven op het schip. Via Nederlands Oost-Indië wist Bligh uiteindelijk pas een jaar later terug te keren in Groot-Brittannië, waar hij melding maakte van de muiterij. Op 7 november 1790 kreeg het schip de ‘HMS Pandora’ opdracht om de achtergebleven muiters op te sporen.
Verkeerd op de kaart
Ondertussen was de Bounty teruggekeerd naar Tahiti, waar twaalf muiters en vier loyalisten van boord gingen. Fletcher realiseerde zich echter dat ze hier als eerste gezocht zouden worden, en besloot naar het eilandje Pitcairn te varen, dat verkeerd op de kaart stond. Vlak voor zijn vertrek van Tahiti in september 1789 kidnapten de muiters zes mannen en elf vrouwen van de lokale bevolking, die zij meenamen naar hun nieuwe bestemming. Toen ze aankwamen op Pitcairn staken ze de Bounty in brand, om zo ontdekking te voorkomen.
De enige overlevende
Aanvankelijk leek de kolonie een mooie toekomst tegemoet te gaan, aangezien er op het eiland voldoende voedsel aanwezig was. In 1793 brak er echter onenigheid uit tussen de twee groepen, waarbij alle zes Tahitiaanse mannen en vijf van de muiters, waaronder Fletcher, om het leven kwamen. De vrouwen namen daarop de macht in handen en probeerden zelfs van het eiland te ontsnappen, maar dit mislukte. In 1800 wist John Adams, de enige overlevende muiter, de vrouwen te bekeren tot het christendom, waarna de rust op het eiland wederkeerde. Tot op de dag van vandaag bewonen een aantal nakomelingen van Adams en de andere muiters het eiland Pitcairn.
