27 april jarig: Ulysses S. Grant

Als generaal in de Amerikaanse burgeroorlog behaalt Ulysses S. Grant het ene naar het andere succes. Maar als hij in 1868 wordt gekozen als president van Amerika, ontdekt hij ook dat het leiden van een complete natie anders is dan leiding geven aan een leger. Ulysses S. Grant werd geboren op 27 april 1822 in Point Pleasant, Ohio.

Ulysses S. Grant was de zoon van leerlooier Jesse R. Grant en zijn vrouw Hannah Simpson. Toen Grant nog een baby was, verhuisde de familie naar Georgetown, waar Grant opgroeide. Tot zijn zeventiende levensjaar bleef hij in Georgetown wonen, tot hij zich inschreef bij de militaire academie in New York. Officieel heette hij Hiran Ulysses Grant, maar door een vergissing bij het inschrijven werd hij als Ulysses S. Grant toegelaten tot de academie. Hij studeerde af in 1843 en trouwde in datzelfde jaar met Julia Boggs Dent, met wie hij vier kinderen kreeg.

Grant vocht na zijn huwelijk mee in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog (1846-1848). In 1854 besloot hij met verlof te gaan en een ‘gewoon’ leven als burger te gaan leiden. Hij probeerde eerst als boer en later als makelaar zijn geld te verdienen, maar in beide functies was hij weinig succesvol. Uiteindelijk ging hij aan de slag inde leerlooierij van zijn vader, tot op 14 april 1861 de Zuidelijke troepen Fort Sumter veroverden tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Hij meldde zich met een groep vrijwilligers aan en maakte snel promotie. Grant behaalde vele overwinningen met zijn troepen en president Abraham Lincoln zag hem als ‘de man die het Noorden van Amerika naar de overwinning zou leiden’.

In maart 1864 kreeg Grant als luitenant-generaal het bevel over alle troepen in handen. Op 9 april 1865 gaf generaal Robert E. Lee zich gewonnen, waarmee er een einde kwam aan de oorlog. Vanwege zijn verdiensten werd hij op 1866 tot generaal benoemd. Door zijn goede reputatie was er nauwelijks een tegengeluid toen hij zich in 1868 als Republikeins presidentskandidaat presenteerde. Hij won de verkiezingen, maar miste het politieke inzicht. Hij gaf leiding aan de overheid alsof het een leger was. Uiteindelijk regeerde hij twee ambtstermijnen en was hij, ondanks geruchten over schandalen onder zijn regime, geliefd bij het volk.

Toen Grant zijn einde voelde naderen schreef hij een autobiografie. In 1885 rondde hij dit werk af en op 23 juli dat jaar stierf hij aan de gevolgen van keelkanker.