Kathrine Switzer deed stiekem mee aan de Boston Marathon
Boston 1967: Kathrine Switzer rent samen met haar vriend door de straten van Boston. Ze doet mee aan één van de grootste hardloopevenementen ter wereld: De Boston Marathon. Plotseling duikt er een jurylid achter haar op die begint te schreeuwen en haar startnummer van haar buik probeert af te rukken. Wat was er aan de hand?
‘Slecht voor het lichaam van een vrouw’
Wat Switzer deed, was in de ogen van velen volstrekt ondenkbaar, gevaarlijk en zelfs illegaal. En dus probeerde de wedstrijdofficial haar te stoppen.
In 1967 dacht men dat lang en intensief sporten niet goed was voor vrouwen. Ze zouden er mannelijke eigenschappen van krijgen en grote afstanden fysiek zelfs niet aankunnen. Door het lopen van een marathonafstand (42,2 kilometer) zouden ze zelfs onherstelbare schade aan de baarmoeder kunnen oplopen, waardoor kinderen krijgen onmogelijk werd. Bij officiële wedstrijden mochten vrouwen daarom niet meer dan 1500 meter lopen.
Het is niet zo dat vrouwen zich aan die gestelde afstand hielden. Veel hardloopsters trainden regelmatig op langere afstanden en tijdens marathons liepen ze vaak over de stoep mee, zonder startnummer. Sommige vrouwen wilden toch graag een officiële tijd registreren op de iconische hardloopafstand en probeerden zich alsnog in te schrijven in de hoop dat ze niet werden opgemerkt door de organisatie. Maar bij het inschrijven vielen ze vaak door de mand, omdat ze een meisjesnaam opgaven.
Kathrine Switzer
De 20-jarige Amerikaanse Kathrine Switzer wist dat het moeilijk zou worden om mee te doen aan de Boston Marathon. Samen met haar coach spitte ze het reglement van het evenement door en kwam tot de conclusie dat er niet expliciet werd vermeld dat vrouwen niet mochten deelnemen. Ze schreef zich in onder de naam K.V. Switzer. Hoewel ze dat niet met de intentie deed om de jury te misleiden, wist de organisatie hierdoor niet of ze een man of een vrouw was.
Tijdens het evenement zelf kon ze dat echter niet verbergen. Een jurylid die zich aan de kant van de weg bevond, kon zijn ogen niet geloven en besloot in te grijpen. Hij schreeuwde dat ze moest stoppen en probeerde tevergeefs het startnummer van haar buik te rukken. Gelukkig voor Kathrine grepen haar vriend en haar coach in. Ze duwden de official aan de kant en Kathrine kon door blijven lopen. Als eerste vrouw ooit zette ze een officiële tijd voor de marathon neer: 4 uur en 20 minuten.
Vrouwen in marathons na ‘67
Pas in 1972 mochten vrouwen officieel meedoen aan de marathon van Boston. In 1984 werd er voor het eerst een olympische marathon voor vrouwen georganiseerd. Kathrine Switzer heeft met haar verhaal, mede dankzij deze historische foto, heel wat vrouwen geïnspireerd om mee te doen aan marathonwedstrijden. Er wordt geschat dat tegenwoordig meer dan de helft van de Amerikaanse marathonlopers vrouw is.
In 2017 liep Kathrine Switzer, 50 jaar na haar eerste deelname, nog een keer de Boston Marathon. Ze was inmiddels 70 jaar, maar nog steeds fit genoeg om de marathon te lopen. Voor deze gelegenheid mocht ze opnieuw het startnummer 261 dragen. Dit nummer wordt sinds 2017 niet meer gebruikt in de marathon van Boston, ter ere van de vrouw die hem tegen de regels in uitliep.
Leestip:
Building Bodies: Gendered Sport and Transnational Movements
Reeks: Jaarboek voor vrouwengeschiedenis 38
Redactie: Marjet Derks
Uitgeverij: Verloren
ISBN: 9789087047566
Winkelprijs: €23,–
Afbeelding:
Wikimedia Commons: Kathrine Switzer, una delle prime donne partecipanti a una maratona (Boston 1967), Recuerdos de Pandora [CC BY-SA]
Bronnen:
- The New York Times: First Woman to Enter Boston Marathon Runs It Again, 50 Years Later (2017)
- The Telegraph: Moment In Time: April 19, 1967 Boston Marathon - Kathrine Switzer attacked by official mid race (2019)
- Forbes: Kathrine Switzer Talks Boston Marathon, 1967 And Now (2019)
