Mijnbrand van Marcinelle in 1956

Vier Waalse kolenmijnen, waaronder die van Marcinelle in Charleroi, zijn gisteren uitgeroepen tot werelderfgoed. Bois du Cazier, de kolenmijn van Marcinelle, is al meer dan vijftig jaar niet meer in gebruik, doordat het in 1956 werd getroffen door een van de zwaarste mijnrampen in de Europese geschiedenis. Op 8 augustus brak er een brand uit waarbij 262 mijnwerkers om het leven kwamen.

In het Belgische plaatsje Marcinelle in Wallonië lag de kolenmijn Bois du Caziers, waar op 8 augustus 1956 een ploeg van 274 mijnwerkers aan het werk was. Een mijnwagen stond verkeerd opgesteld in een mijnlift, waardoor het wagentje tegen een gasleiding en stroomkabels aanklapte toen de lift bewoog. Er ontstond een brand, die zich snel verspreidde naar andere delen van de mijn. Het grootste deel van de mijnwerkers was op dat moment aan het werk onder de verdieping waar de brand uitbrak. Van de 274 mensen die op die dag in Bois du Caziers werkten, overleefden maar twaalf mijnwerkers de brand.

Er werd een grote reddingsactie op touw gezet. Het duurde echter meer dan twee weken voordat de reddingswerkers het diepste niveau van de mijn konden bereiken.Op 23 augustuswerd het dodental in Bois du Caziers bekend. “Tutti cadaveri” ( ‘alleen maar lijken’), riep een Italiaanse reddingswerker nadat hij de gevolgen van de brand had waargenomen. Voor de reddingsoperatie werden Italiaanse reddingswerkers ingezet, omdat 136 van de 274 mijnwerkers Italiaans waren.

Na de brand werd er een grootschalig onderzoek ingesteld naar eventuele nalatigheid van het mijnbestuur waardoor de veiligheid in de mijn niet voldoende zou zijn nagestreefd. Van deze bestuursleden werd alleen de manager van de mijn veroordeeld tot een half jaar gevangenisstraf en een geldboete van 2.000 Belgische francs. Het ongeluk had grote gevolgen voor de veiligheid van Europese mijnen. De Mijnveiligheid Commissie werd in 1956 opgericht en de veiligheidsmaatregelen in mijnen werden aangescherpt.

Hoewel de mijn van Marcinelle volledig uitbrandde, zijn de mijnschachten niet verwoest en is de mijn tegenwoordig nog steeds te aanschouwen. Ondanks het macabere verleden van Bois du Cazier erkent de Belgische overheid de historische waarde van de kolenmijn. Op aandringen van Unesco, de organisatie die de lijst van werelderfgoederen beheert, is de mijn van Marcinelle uitgeroepen tot werelderfgoed.