White’s groovey geschiedenis bij Earth, Wind & Fire

De band Earth, Wind & Fire stamt uit de vrije jaren ’60 en ’70 en dat is goed te merken door de disco, jazz, soul, funk en R&B-invloeden. Earth, Wind & Fire had een grote invloed op de popmuziek. De oprichter en zanger van Earth, Wind & Fire is 3 februari 2016 overleden. Maurice White had al langer gezondheidsproblemen en werd 74 jaar oud.

Maurice White werd geboren in Memphis, Tennessee in 1941. In zijn tienerjaren verhuisde hij echter naar Chicago en werkte daar als drummer bij Chess Records. White speelde tijdens zijn carrière bij Chess Records in verschillende bandjes zoals The Pharaohs en the Ramsey Lewis Trio. De laatste groep won een Grammy Award met het nummer Hold It Right There voor Best Rythm & Blues Group Performance in 1966. Eind ’69 maakte White kennis met de Afrikaanse duimpiano, ook wel kalimba genoemd, wat hij direct in de muziek van het Trio inbracht. In het nummer Uhuru is het nieuwe instrument te horen.

Van The Salty Pepper naar Earth, Wind & Fire

In 1969 besloot Maurice White the Ramsey Lewis Trio te verlaten en een eigen groep op te zetten met zijn vrienden Wade Flemons en Don Whitehead. Ze noemden zichzelf The Salty Peppers en werden al snel getekend bij Capitol Records. De band deed het niet zo goed als verwacht. White besloot daarom van Chicago naar LA te verhuizen en een nieuwe naam te geven aan de band. Earth, Wind & Fire zag het levenslicht. De drie elementen bevonden zich in White’s horoscoop.

Earth, Wind & Fire en The Need of Love

Naast Flemons en Whitehead werden Michael Beal, Leslie Drayton, Chester Washington, Alex Thomas, Sherry Scott, Phillard Williams en White’s jongere broer Verdine in de band opgenomen. De vernieuwde band name in 1970 het album Earth, Wind and Fire op, waarna het volgende jaar The Need of Love uitkwam. Het lied I Think About Lovin’ You kwam in ’71 in de Top 40 terecht. Een jaar later veranderde Maurice White de bandsamenstelling weer. Zijn broer Verdine bleef in de band spelen, maar Jessica Cleaves, Ronnie Laws, Roland Bautista, Larry Dunn, Ralph Johnson en Philip Bailey waren nieuw in de band.

Last Days And Time

Het nieuwe EW&F bracht het album Last Day And Time uit in ’72 en zette zich neer als vernieuwende muziekgroep met wonderbaarlijke liveoptredens. Het album betekende hun doorbraak. Jazzelementen werden moeiteloos gecombineerd met elektrische ritmes waardoor de band al snel uit groeide tot één van de grootste muziekformaties tijdens de jaren ’70. Het album Head To The Sky bereikte al snel weer de top 40 in 1973 en ook het album Open Our Eyes uit ’74 was razend populair.

Populairste soulgroep van de VS verovert Europa

Na het nummer Shining Star uit ’75 was het duidelijk; Earth, Wind & Fire leverde spectaculaire liveshows en de groep zou zijn plaats als populairste soulgroep niet snel afstaan. De Europese roem kwam wat later. De ‘77 hit Fantasy van het album All’N’All werd in Nederland razendsnel bekend. EW&F treed als reactie daarop steeds vaker op in Europa. Zoals begin 1979 in het Rotterdamse Ahoy. Boogie Wonderland uit ’79 werd vervolgens een regelrechte muziek hit.

Vernieuwing is nodig

Earth, Wind & Fire had ontzettend veel succes dankzij hun jazzy en elektronische invloeden. De gouden formule uit de jaren ’70 was begin jaren ’80 echter wel toe aan een nieuwe sound. Het album Elektric Universie flopte in 1983 compleet en de band besloot een pauze te nemen. Het door Phil Collins geproduceerde album Chinese Wall bood soelaas, de blazers van EW&F werkten hieraan mee en de single Easy Lover van het album werd een mega hit over de hele wereld. Alle bandleden concentreerden zich na de breuk vooral op soloprojecten. In ’86 kwam de band weer bij elkaar. EW&F wist ondanks alle zijprojecten toch een behoorlijke plaat uit te brengen met hulp van andere muzikanten. Touch The World uit ’87 scoorde behoorlijk in de muzieklijsten.

Sunday Morning

Na een mislukte samenwerking met MC Hammer - de gemengde muziekstijlen pasten niet bij elkaar - werd o.a. de single Sunday Morning uitgebracht in 1993. Deze wed bekroond met een Grammy. Het jaar daarna werd de legendarische band bekroond met een plekje in de Hall of Fame. In ’95 kwam de voltallige band weer bij elkaar om de onthulling van een ster op de Hollywood Walk of Fame bij te wonen. Kort daarop nam Maurice White afstand van de band. Hij leed toen al aan de ziekte van Parkinson, maar zette zich achter de schermen nog in voor EW&F door muziek te produceren en teksten te schrijven. EW&F maakte daarna nog verschillende albums en in 1999 stonden ze wederom in Ahoy. In de jaren van het nieuwe millennium wonnen ze nog vele prijzen. Zo werden ze in 2000 opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame. De band bleef in verschillende formaties optreden en ging samenwerkingen met andere muzikanten aan. Het kaliber van het jaren ’70 succes van EW&F was echter moeilijk te evenaren.